Stary dąb

Nicola

Jest to najstarsze drzewo w lesie. Podejrzewa się, że wszystkie inne drzewa w tym zagajniku są jego potomkami. Jest naprawdę ogromny i ma ponad dwa metry średnicy. Pierwsze gałęzie są dość nisko osadzone, więc łatwo się tam wspiąć.

Dark · Wysłany: Wto 11:25, 02 Mar 2010 Temat postu:

Zarys smolistego wilka zamajaczył na horyzoncie, z każdym krokiem nabierając wyraźniejszych kształtów. Przystanąwszy w pewnej odległości od dębu, uniósł łeb, ażeby objąć go wzrokiem od fundamentu pnia, aż po sam kraniec nagiej korony. Zupełnie tego nieświadom, zapatrzył się w konary drzewa, podanne dyktaturze silnego, mroźnego wiatru. Po dłuższej chwili zawlókł się pod pień owego dębu, by spocząć tam i przymknąć ślepia, na nowo pogrążając się w myślach.

Dark · Wysłany: Wto 12:44, 02 Mar 2010 Temat postu:

Po dłuższej chwili wstał i ruszył dalej, byle tylko uciec od beczynności.

wilczyca90 · Wysłany: Pią 8:21, 05 Mar 2010 Temat postu:

Przyszła i widząc biegnącego wilka krzyknęła -poczekaj- i pobiegla do niego.

Dark · Wysłany: Pią 18:02, 05 Mar 2010 Temat postu:

Przystanął, słysząc czyjś głos. Obrócił się raptem, obrzucając nieznajomą badawczym, nieco nieufnym spojrzeniem. Nieznacznie obnażył kły. Nie miał złych zamiarów, aczkolwiek nauczył się podchodzić do obcych z dystansem i ostrożnością.
- Mnie wołałaś? - spytał szorstko.

wilczyca90 · Wysłany: Pon 12:35, 08 Mar 2010 Temat postu:

Tak -szepnęła. Przepraszam cię - powiedziala pochwili. Spojrzała w jego oczy , jakby go znała od szczeniaka. Czuła do niego wielką sympatię.

Dark · Wysłany: Śro 17:36, 10 Mar 2010 Temat postu:

Przestąpił z łapy na łapę, nie spuszczając wzroku z wilczycy.
- Za co? - syknął. - O co chodzi?
Oczywiście nie pozwalał dopuścić do świadomości tego, by z nieznajomą najzwyczajniej w świecie porozmawiać. Po wielu miesiącach przebywania w samotności zapomniał, jak rozmawia się z innymi.

wilczyca90 · Wysłany: Czw 15:03, 11 Mar 2010 Temat postu:

Uśmiechnęla sie i dodala -mieszkasz tu w tej krainie dawno, czy niedawno przybyleś - spytala się . Widziala nieraz wilki ktore miały samotne twarze.

Dark · Wysłany: Czw 16:47, 11 Mar 2010 Temat postu:

Na pysku wilka dostrzec dało się wyłącznie gorzką niechęć. Pytanie, które padło od wilczycy, przypomniało mu o miesiącach i latach, które rozciągały się na osi czasu niemal w nieskończoność, a które zmarnował, tkwiąc tu całkiem bez sensu. Ale także o dniach ociekających szczęściem i radością, skrytych daleko za horyzontem czasu.
- Niestety, sterczę tu od wieków... czyli na tyle długo, by nie zostać tu ani chwili dłużej - odparł wymijajaco. - Wybacz zatem, ale może się jeszcze spotkamy.
Machnął ogonem, odwrócił się i powlókł gdzieś, byle przed siebie, byle zostać samemu...

//

wilczyca90 · Wysłany: Pią 12:31, 12 Mar 2010 Temat postu:

Wilczyca uśmiechnęła się do wilka i wskoczyła w zarośla i znikła mu z oczu jak duch.

wilczyca90 · Wysłany: Pią 12:35, 12 Mar 2010 Temat postu:

Ponownie przybyła do tego miejsca. Usiadła niedaleko wilków i zawyla tęsknie do swojej krainy. Skąd przybyla nikt nie wie. tylko ona wie i zna tajemne przejście do krainy z której pochodzi. Czemu opuściła bo miała dosyć prześladowań słabszych wilków. Nie lubiła przemocy , płaczu ani krzyku.